Ik bak al maanden zelf brood en tot mijn grote verbazing is dat niet alleen erg makkelijk, maar ook erg lekker. Ik heb een Amerikaans boekje gekocht dat uitlegt hoe je je eigen zuurdesem maakt (volgens de niet-kneed methode) en hoe je daar makkelijk brood van kunt maken.
Ik gebruik het lokale meel van oude graansoorten, gemalen op de oude manier (tussen stenen). Dit meel heeft weinig gluten en gedraagt zich heel anders dan standaard meel. Daarnaast doe ik, typisch voor Toscane, geen zout in het brood (heel midden Italië heeft zoutloos brood en als je er eenmaal aan gewend bent, is het heerlijk). Kortom, de recepten uit het boek zijn niet toepasbaar, maar de methode wel.
Ik hou er sowieso niet van om recepten te volgen en alles te meten en besloot, nadat ik had bedacht dat wij mensen al duizenden jaren zuurdesem brood maken zonder weegschalen, moderne keukens en hulpmiddelen, gewoon op het oog / op het gevoel het deeg te maken en wonder boven wonder werkt dat prima.
Ik doe een flinke hoeveelheid meel in een grote kom, zuurdesem erbij en vrij veel water (zonder chloor). Als je niet kneedt moet je een behoorlijk nat deeg maken, heb ik begrepen. Wij hebben ons eigen regenwater, dus dat is handig. Even mengen en een uurtje of zo laten staan (afgedekt zodat het niet uitdroogt). Daarna weer wat mengen (een paar minuten) en weer tijdje laten staan en zo nog een paar keer. Daarna laten rusten zodat het kan rijzen. Na vele uren (een werkdag in mijn geval) doe ik het gerezen deeg in een schaal met ovenpapier en zet het in de ijskast. De volgende dag haal ik het eruit, doe de oven aan en verwarm een gietijzeren pan met deksel voor. Het deeg til ik aan het ovenpapier op (het is te kleverig om goed aan te kunnen pakken) en leg in de ovenschaal zodra die heet is, deksel erop en bakken. Simpeler kan niet!
Hieronder het nieuwe brood van gisteren en het oude brood van twee dagen eerder. Waarschijnlijk is het niet helemaal perfect, maar dat interesseert mij niet. Het is echt heerlijk (voor wie zoutloos brood kan waarderen).
