Posted in: Bijzondere mensen

Zonsondergang & de weg vragen

Wat die twee met elkaar te maken hebben? Helemaal niets, maar toevallig was er een week geleden een prachtige zonsondergang en daar heb ik twee foto’s van en gisteravond liet ik de hond uit en gebeurde het volgende …

Een bozige mevrouw stapte uit een auto en liep met een kaart in haar hand richting de kruising, waar ze naar de grote hoeveelheden wegwijzers keek en naar haar kaart. Ze vroeg niemand iets en liep op de kruising druk heen en weer om de bordjes goed te kunnen lezen.

Ik vroeg (in het Engels) of ze wellicht hulp nodig had en die accepteerde ze, bozig. Het was donker aan het worden en ze zwaaide geïrriteerd met de kaart, die totaal ongeschikt was omdat elk detail ontbrak. Daarnaast kan ik niet meer zo goed de kleine lettertjes lezen en al helemaal niet in het donker op een kaart die ze maar niet stil wilde houden.

Toen ik begreep waar ze naartoe moest, legde ik het uit. Heel eenvoudig! Gewoon een dorpje verderop. Ze luisterde half en dribbelde onrustig heen en weer. Ik herhaalde mijn uitleg en vroeg of ze het had begrepen, maar uit alles bleek dat ze mij niet vertrouwde. Ze had in haar hoofd dat ze naar rechts moest, maar ik zei dat ze naar links moest en wees het dorpje in de verte aan.

Ik heb nog één keer, heel langzaam, mijn uitleg herhaald en geprobeerd haar gerust te stellen dat het niet moeilijk was en ze bijna thuis was, 5 minuten rijden.

Ik liep met de hond verder en zag dat ze toch de afslag naar rechts nam, precies de verkeerde kant op.

Gelukkig zijn er mooie zonsondergangen!

zonsondergang-toscane-1 zonsondergang-toscane-2

Posted in: Italiaans, Wandelen Toscane

Drie keer …

Ik heb een hondje (hoewel ze niet echt van mij is, ik pas op haar) en moet dus vier keer dag een stukje met dat beestje lopen zodat ze haar behoeftes kan doen en even heel blij is dat ze naar buiten mag.

Vandaag ziet het er zo uit:

regenbuien

Elke keer dat ik bedenk het goede moment te hebben om de hond uit te laten, begint het na een paar meter buiten plotseling keihard te regenen.

Ik heb de hond drie keer uitgelaten en ben drie keer kletsnat thuisgekomen.

Nou is de grap dat de Italianen allemaal vol verwijt naar mij kijken.
Vanuit hun droge auto’s.

Ik weet echter niet hoe ik een hondje in de regen uit moet laten zonder dat ze nat wordt en vind het veel rotter voor mezelf dat ik steeds naar buiten moet. Voor haar.
Per slot gaat ze uit zichzelf vaak in vieze modderplassen liggen. Een beetje schoon (?) regenwater kan dan toch weinig kwaad.

 

Posted in: Wijn en olijfolie

De bramenstruiken …

“Wat zou ze toch de hele tijd doen … blijkbaar niet veel interessants aangezien de blog maar stil blijft!”

Inderdaad.

Naast verschillende werkzaamheden breng ik veel tijd door op het stuk grond waar ik ‘heldhaftig’ (zo leek mij dat terwijl ik ermee bezig was …) een wijngaard en een olijfboomgaard van metershoge bramenstruiken heb ontdaan.

Er wordt wel gezegd dat optimisten de realiteit niet goed onder ogen zien. In mijn geval klopt dat. Terwijl ik de bramen met een bosmaaier te lijf ben gegaan, is het geen moment in mij opgekomen dat die bramen flinke wortels hebben en erom bekend staan dat ze altijd terug blijven komen. Toch wist ik dat heel goed.

Die tijdelijke vergeetachtigheid is op zich goed van pas gekomen. Had ik al tijdens de epische worsteling bedacht dat ik een paar weken later dezelfde bramenstruiken alweer fris en vrolijk een halve meter hoog terug zou vinden, ik zou er moedeloos van zijn geworden.

Per ongeluk heb ik dus een grote taak in kleine stukken geknipt, gewoon door tijdelijk vol optimistische energie, niet te denken aan wat er naderhand zou gebeuren.

Toen tot mij doordrong dat de strijd met de bramen pas net was begonnen, ben ik twee dagen een beetje radeloos geweest en heb driftig op internet gezocht naar oplossingen. Gif wil ik absoluut niet gebruiken!

Het komt er dus op neer dat ik de wortels van de bramen uit de keiharde grond sta te bikken. Dit is ronde één, maar ik weet dat ze weer op gaan komen zodra ik ‘klaar’ ben en van voor af aan kan beginnen, tot de planten zijn uitgeput. Wie weet hoe het tegen die tijd met mij gaat!

Niet erg interessant inderdaad. Toch vermaak ik mij, nu ik er eenmaal aan gewend ben, prima. Echter, er valt na een paar uur bikken per dag, vrij weinig nieuws te vertellen.

bramen-komen-op

Back to Top