september 2015 – W in Italie

Fietsen in Toscane, Toscane, Wandelen Toscane

Wandelen en fietsen rondom San Gimignano

Written by willemijn lindeboom 27/09/2015 Leave a Comment

Adembenemend mooi (of was het gewoon erg steil?).

Het was zeker pittig en alleen met een goede MTB te doen. Maar nou heb ik die … en toch moest ik meerdere keren het pad oplopen met MTB aan de hand, want het lukte mij niet omhoog te fietsen.

Erg frustrerend, maar ik moet nog veel leren, dat is duidelijk.

Frustraties daargelaten, was het een schitterende route. De Via Francigena. Ik heb er al vaker iets over geschreven. Een heel groot voordeel van deze weg is dat overal bordjes staan, dus je hoeft je geen zorgen te maken of je wel goed rijdt / loopt. Dat gezegd hebbende, de bordjes staan opgesteld voor fietsers/wandelaars die richting Rome gaan, dus naar het Zuiden. Fiets of wandel je naar het Noorden dan is het her en der wel even zoeken.

Vandaag hebben we een stuk gefietst beginnende zo’n 4 km voor San Gimignano tot aan de Abbazia Santa Maria Assunta a Coneo. Daarna hebben we dezelfde weg terug gefietst. Is dat saai? Nee verre van want je ziet geheel andere dingen als je omkeert. Het was werkelijk schitterend.

San Gimignano was het gewoonlijke gekkenhuis van toeristen, dus daar zijn we nogal arrogant aan voorbij gereden. Na alle rust in de natuur is het laatste waar je zin in hebt zo’n massa naar een parkeerplaats zoekende mensen. Snel weg dus. Vanuit de verte naar San Gimignano kijken is daarentegen een groot plezier!

Hieronder wat foto’s …

San Gimignano van de ‘Noord’ kant en hieronder van de ‘Zuid’ kant gezien.

Prachtige kleur (die op de foto niet zo goed overkomt) en schitterende vorm van een kleiig stroompje.

Een grote wijngaard (heel groot! Ben altijd blij dat ik zulke eindeloze rijen druiven niet hoef te snoeien!) met typisch Toscaans gehucht op een heuveltop.

De abdij waar we zijn omgekeerd. Prachtig gebouw, omringd door huizen die in meer en mindere mate waren ingestort. Vanuit zo’n halve ruïne schalde een onaangename echtelijke ruzie over het terrein. Een verrassing want niets deed vermoeden dat er mensen in die huizen zouden wonen.
Hier een foto van een detail van de abdij.

En hier een foto van iets anders ‘antieks’ dat je in Italie wel ‘ns vaker bij ruïnes tegenkomt.

Een andere kerk (de Pieve Sant Ippolito e Cassiano a Coneo) op de heuvel ertegenover, met lange door pijnbomen geflankeerde oprijlaan.

Een herfstdag om van te dromen. Zalig weer.

Bijzondere mensen, Fietsen in Toscane, Montespertoli, Wandelen Toscane

Schrikken

Written by willemijn lindeboom 25/09/2015 Leave a Comment

Na een regenachtige ochtend (het was wel tijd ook, maar jeetje, wat is regen toch deprimerend!) ging ik ’s middags op stap, naar Certaldo.
De lucht klaarde en plots waren de kleuren schitterend.
Ik stopte om een foto van Certaldo te maken (zie onder). Na wat foto’s gemaakt te hebben had ik het gevoel dat ik in de gaten werd gehouden. Ik draaide mij om en schrok me wezenloos … maar het bleek enkel een vogelverschrikker te zijn.
Een heel enge!

Hij heeft een das om, dat is op zich al heel verdacht als je naar de rest van de kleding kijkt, een overall en houthakkers overhemd. Nu is het op de foto niet goed te zien, maar de beste vogelverschrikker heeft een verschrikkelijke glimlach op zijn rode ronde gezicht. Daarnaast staat ie in een afschuwelijke hoop rotzooi …

Nu ik dit zo heb geformuleerd zie ik ineens het verband tussen ‘schrikken’ en ‘verschrikkelijk’. Maar dat terzijde.

Hier het uitzicht op Certaldo, een prachtig klein oud kasteel-dorpje.

Toscane, Wandelen Toscane

Foto’s van vandaag

Written by willemijn lindeboom 18/09/2015 Leave a Comment

Een warm waterig zonnetje scheen vanochtend, als dat schijnen mag heten tenminste.

Het kasteel van Poppiano met de cipressenlaan rechts ervan, een triestig grauw geheel. Het heeft wel wat ook zonder de prachtige kleuren groen …

allemaal-italiaanse-cultuur-1

Net ging ik even met het hondje lopen. Bij wat volkstuintjes was iemand bezig tomaten in te maken. Deze methode met het olievat op z’n zij, had ik nog niet eerder gezien, maar ik kreeg enthusiast tekst en uitleg.
Overigens wordt er niets meegekookt tegen het breken van de potjes! (zie http://winitalie.com/2015/09/06/tomaten-inmaken-op-zn-italiaans/).

Iets verderop de rijpe druiven. Veel wijngaarden zijn al geplukt en de weggetjes rondom het dorp worden bevolkt door afgeladen karren getrokken door luide tractoren. Met een rotvaart rijden ze ook door het dorp.
De scholen zijn begonnen en kinderen lopen met fluoriserende jasjes door de straten, op de voet gevolgd door de altijd bezorgde ouders, ook zij met zelfde soort jassen, in extra large uitvoering. Ik begrijp echter wel waarom hiertoe besloten is!

Het kasteel van Sonnino omringd door wijngaarden.

Een wijngaard weer verderop. Net geplukt, met de hand zelfs! Ik was erheen gelopen in de hoop wat foto’s te kunnen nemen. Tegen de tijd dat ik aan kwam was de wijngaard verlaten.
Wellicht zie je over een paar jaar nauwelijks meer wijngaarden die met de hand worden geplukt. Hoewel … alle wijnmakers die machines gebruiken zweren dat die machines heel goed werken, maar hun betere wijnen worden toch met de hand geplukt. Rara waarom …

Tot slot het kasteel van Poppiano, aan de somberheid van vanochtend ontsnapt.

Bijzondere mensen, Italiaans

De waterpolo coach …

Written by willemijn lindeboom 14/09/2015 Leave a Comment

Ik zwom vandaag mijn laatste baantjes toen, na de lange zomervakantie, de kindjes van het waterpolo team aan een peptalk (maar zeg maar preek) van hun coach werden onderworpen.

Vorig jaar ging het exact hetzelfde. Dezelfde negatieve uitdrukking, deprimerende zinnen die alles behalve oppeppend werken en de jochies die niet goed weten hoe ze moeten kijken.

De rest van het jaar kom ik ze regelmatig tegen, die jochies die na school komen trainen. Vrije tijd heet dat en gelukkig schijnen de meesten er lol in te hebben. Ik begrijp niet hoe ze dat voor elkaar krijgen met zo’n trainer. Hij lijkt net te zijn weggelopen uit een slechte en Amerikaanse oorlogsfilm, waar hij als beneden-middelmatige sergeant (of hoe zo’n figuur ook maar mag heten) zijn troepen toespreekt. Deze trainer gebruikt dezelfde net iets te lange pauzes en zo’n zelfde intens deprimerend toontje. De inhoud van de preek komt erop neer dat de jongens alles van zichzelf moeten geven, dat het dit jaar niet zo kan als vorig jaar, dat ze discipline moeten hebben en echt totaal niet deugen, op geen enkel vlak.

Exact dezelfde zinnen van vorig jaar.

Misschien kan de trainer maar één rol uit zijn hoofd leren en is dat deze geworden?

Knap dat de jochies na de volslagen idiote pep-preek, vrolijk met de echte training begonnen. Ik zou per direct gestopt zijn met als zwaarwegende reden dat zo’n idioot mij niet kan motiveren (en mijn ouders er nog voor moeten betalen ook).

Ik begin blijkbaar oud en star te worden!

Italiaans, Toscane, Wandelen Toscane

Tomaten inmaken op z’n Italiaans

Written by willemijn lindeboom 06/09/2015 Leave a Comment

Ik had nog maar net uitgebreid aan mijn vriend verteld dat in Umbrie de traditionele boerenfamilies een paar keer in de zomer hun rijpe tomaten op grote schaal inmaken. Ze doen de potjes in een oude oliedrum, vullen die met water en maken er een vuur onder aan.

Nu vond ik het heel bijzonder dat in Umbrie er een portret van een heilige (Padre Pio was het geloof ik) mee werd gekookt. Dat was om de potjes tegen breken te beschermen, had ik mij laten vertellen.
(Als ik die heilige was zou ik juist potjes breken, meekoken lijkt mij maar niets).

Mijn vriend komt uit Toscane en beweerde dat men in deze buurt zoiets echt niet zou doen en dat tomaten keurig in de keuken werden ingemaakt en gekookt. Hij had dit soort praktijken nog nooit gezien hier.

Gisteren waren we een eindje gaan lopen en waar liepen we langs …

… een oliedrum die nog na borrelde. Het vuur eronder was net weggehaald en rookte langzaam uit. De opstelling leek wankel. Hieronder zie je de inhoud:

… tomaten. In heel veel potjes.

Er was niemand in de buurt om te vragen of ze een heilige mee lieten koken, en zo ja welke. Maar dat ze ook een Toscane een oude oliedrum en open vuur gebruiken deed mij goed!